Drama je pre svega moćno i efikasno sredstvo učenja. Drama snažno poziva svakog čoveka na lično preispitivanje sopstvenog ponašanja i služi kao katalizator za promovisanje ličnog razvoja i promene. Drama omogućava iskustveno učenje kroz holistički pristup ličnosti. Pozorište je umetnost sadašnjeg, jer učestvovanje zahteva prisutnost i omogućava da se kroz jedan trenutni iskustveni okvir otkriju slike, situacije i problemi svakodnevnog života. Zbog toga su drama i dramske forme deo šireg i već dugo primenjivanog pristupa psiho-socijalne intervencije u radu sa ljudima sa specifičnim potrebama koji se naziva art terapija.
Upotreba dramskih formi i pozorišta podstiče i ohrabruje samosvest i pomaže ljudima da istražuju samu ideju promene kao i uticaja koji ta promena može imati na njihov život. Zbog toga se koristi za rad sa najrazličitijim socijalnim grupama: decom, invalidima, socijalno neprilagođenim osobama, zatvorenicima, ljudima sa psihijatrijskim poremećajima, manjinskim socijalnim grupama, ali i sa tzv. zdravom populacijom. Kada se pozorište i drama upotrebe u radu sa nekom od ovih ili drugih specifičnih grupa, u lokalnim prostorima, izvan konvencionalnog pozorišta, istražujući njihove priče, sa mogućnošću dijaloga sa publikom tj. užom ili širom društvenom zajednicom – to se može definisati kao primenjeno pozorište.
Primenjeno pozorište i drama se uglavnom odvijaju u formi dramskih radionica. Iako svaka radionica ima unapred isplaniranu nameru, zadatke i cilj u radu sa određenom socijalnom grupom – grupa takođe i sama određuje smer rada radionica i predstave kao mogućeg konačnog proizvoda radionica. Dramska radionica se razlikuje od klasičnog teatra po tome što je u njoj izbrisana granica između gledaoca i izvođača a svi učesnici se povremeno nalaze u svakoj od obe uloge. Međutim postoje i grupe i procesi koji nisu strogo planirani već grupa uz pomoća moderatora u potpunosti sama bira put kojim će da krene. To dakle, zavisi od okolnosti, očekivanja i zadataka.
U okviru radionice se, najpre kroz igru, vežbe i kreativne zadatke, a zatim i kroz niz dramskih improvizacija uzetih iz stvarnog života, analiziraju situacije i otkrivaju nova moguća rešenja. Postavljamo, otkrivamo/osvešćujemo i razmatramo pitanje ličnog ponašanja, izbora koje činimo, pitanje sopstvene odgovornosti u okviru postavljenih društvenih normi, ali i u okviru suštine i smisla samoga života.
Predstava kao proizvod procesa može imati višestruku ulogu i značenje. Ona je sublimacija ličnog istraživanja, ali i zajednički fokus grupe oko nekog problema ili pojave, ona takođe omogućava da se učesnici slobodno kreativno izraze i na kraju ona može biti sredstvo dijaloga da društvenom zajednicom (bilo da je reč o mikro sredini u kojoj se učesnici nalaze ili je reč o široj društvenoj zajednici) i prepoznavanja od strane javnosti.
Jedna od mogućih definicija, integralno na enlgeskom:
Tim Prentki & Preston, S 2009 Applied Theatre Reader Routledge, UK. page 9
‘Applied Theatre has emerged in recent years as a term describing a broad set of theatrical practices and creative processes that take participants and audiences beyond the scope of conventional, mainstream theatre into the realm of a theatre that is responsive to ordinary people and their stories, local settings and priorities. The work often, but not always, happens in informal spaces, in non-theatre venues in a variety of geographical and social settings: schools, day centres, the street, prisons, village halls, an estate or any other location that might be specific or relevant to the interests of a community. Applied theatre usually works in contexts where the work created and performed has a specific resonance with its participants and its audiences and often, to different degrees, involves them in it. Frequently those who engage in applied theatre are motivated by the belief that theatre experienced both as participant and as audience, might make some difference to the way in which people interact with each other and with the wider world. For both practitioners and participants, the intention is less overt (but potentially no less political in its effect) and concerned with using theatre to draw attention to or reveal the hidden stories of a community.’